مدت زمان مطالعه: حدود ۳ دقیقه
گفتاردرمانی و بلع‌درمانی در بیماران آسیب نخاعی (SCI)
مقدمه
بیماران دچار آسیب نخاعی (Spinal Cord Injury یا به اختصار SCI)، تنها با محدودیت‌های حرکتی مواجه نیستند؛ بلکه ممکن است با مشکلات پیچیده‌تری مانند اختلالات بلع و گفتار نیز روبه‌رو شوند. این عوارض می‌توانند کیفیت زندگی فرد را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهند، به‌ویژه اگر آسیب در ناحیه گردنی (Cervical) رخ داده باشد. در این مقاله به اهمیت گفتاردرمانی و بلع‌درمانی در این گروه از بیماران می‌پردازیم.
چرا بیماران SCI به گفتاردرمانی نیاز دارند؟
در آسیب‌های نخاعی سطح بالا، به‌ویژه C1 تا C4، کنترل حرکات عضلات تنفسی، حنجره و عضلات گفتاری ممکن است دچار اختلال شود. این موضوع می‌تواند منجر به:
ضعف در صداسازی یا از بین رفتن کامل آن
دشواری در تولید صحیح صداها
اختلال در هماهنگی بین تنفس و گفتار
گفتاردرمانگر با تمرینات تخصصی تنفسی، تقویت عضلات حنجره و آموزش تکنیک‌های جبرانی، به بیمار کمک می‌کند که توانایی‌های گفتاری خود را باز یابد یا جایگزین‌هایی برای آن پیدا کند (مثلاً ابزارهای AAC).
اهمیت بلع‌درمانی در SCI
یکی از خطرناک‌ترین پیامدهای آسیب نخاعی در ناحیه گردن، دیسفاژی یا اختلال در بلع است. این اختلال می‌تواند منجر به آسپیراسیون (ورود غذا یا مایعات به راه هوایی) و عفونت ریه شود که تهدیدی جدی برای جان بیمار است.
بلع‌درمانگر ارزیابی دقیقی از مراحل بلع انجام می‌دهد و بسته به شدت اختلال، راهکارهایی مانند:
تمرینات تقویت عضلات دهان و گلو
تغییر قوام غذا
آموزش وضعیت مناسب سر و بدن هنگام غذا خوردن
را اجرا می‌کند. در برخی موارد پیشرفته، همکاری نزدیک با متخصص تغذیه و پزشک نیاز است.
نقش تیم درمانی در موفقیت درمان
درمان بیماران SCI بدون رویکرد تیمی امکان‌پذیر نیست. گفتاردرمانگر باید با فیزیوتراپیست، کاردرمانگر، پزشک و پرستار در ارتباط مداوم باشد تا برنامه‌ای جامع و فردمحور طراحی شود.
۵
از ۵
۱ مشارکت کننده
