مدت زمان مطالعه: حدود ۳ دقیقه و نیم
فیزیوتراپی در بیماران آسیب نخاعی (SCI)
مقدمه
آسیب نخاعی (Spinal Cord Injury یا SCI) از جدی‌ترین انواع آسیب‌ها به سیستم عصبی مرکزی است که زندگی فرد را از جنبه‌های گوناگون جسمی، حرکتی و عملکردی تحت تأثیر قرار می‌دهد. یکی از پایه‌ای‌ترین و مؤثرترین مداخلات درمانی در این بیماران، فیزیوتراپی تخصصی است که نقش حیاتی در بهبود عملکرد حرکتی و پیشگیری از عوارض ثانویه دارد.
اهداف فیزیوتراپی در بیماران SCI
فیزیوتراپی در آسیب نخاعی اهدافی فراتر از حرکت‌دادن اندام‌ها دارد. این اهداف عبارت‌اند از:
حفظ دامنه حرکتی مفاصل و جلوگیری از خشکی
پیشگیری از تحلیل عضلات و پوکی استخوان
بهبود کنترل تنه، تعادل و نشستن
کاهش خطر زخم فشاری و لخته‌های خونی
تقویت سیستم تنفسی (مخصوصاً در آسیب‌های گردنی)
چالش‌های حرکتی در بیماران آسیب نخاعی
سطح و شدت آسیب نخاعی تعیین می‌کند که بیمار دچار پاراپلژی (فلج اندام‌های تحتانی) یا تتراپلژی (فلج چهار اندام) شود. این چالش‌ها شامل موارد زیر است:
ضعف یا فلج عضلات پایین‌تنه یا کل بدن
اسپاسم عضلانی شدید و دردناک
عدم تعادل در وضعیت نشسته یا ایستاده
ناتوانی در ایستادن و راه رفتن بدون کمک
مداخلات فیزیوتراپی مؤثر در بیماران SCI
فیزیوتراپیست پس از ارزیابی دقیق، بسته به شرایط بیمار، مداخلات زیر را اجرا می‌کند:
تمرینات کششی و تقویتی روزانه
الکتروتراپی برای تحریک عضلات ضعیف
استفاده از ابزارهایی مانند بریس، واکر یا ویلچر فعال
آموزش انتقال صحیح، نشستن و جابه‌جایی روی تخت
تمرین‌های تنفسی جهت تقویت عضلات دیافراگم
در برخی بیماران، درمان‌های ایستاده‌سازی (Standing Therapy) با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته نیز به بهبود تراکم استخوان و عملکرد گردش خون کمک می‌کند.
اهمیت پیوستگی درمان و انگیزه بیمار
درمان فیزیوتراپی در بیماران SCI باید پیوسته، تدریجی و هدفمند باشد. انگیزه بیمار، حمایت خانواده و حضور فعال تیم توانبخشی، سه عامل کلیدی در موفقیت روند درمان هستند.
۵
از ۵
۱ مشارکت کننده
